لیگ بیست و یکم برای تراکتور بسیار تلخ آغاز شده است. این تیم پرهوادار تبریزی در چهار هفته، متحمل سه باخت شده و با سه امتیاز در رده دوازدهم جدول رده‌بندی قرار گرفته است. البته بحران تراکتور خیلی زودتر آغاز شده بود اما مدیران این باشگاه با بهانه‌جویی‌های مختلف با انتقادات مقابله کردند و سعی در کتمان این قضیه داشتند.
یکی از موارد مورد انتقاد عملکرد تراکتور در فصل نقل و انتقالات است که با نگاهی گذرا به آن، مشخص است که هیچ استراتژی‌ای پشت آن نیست؛ همانطور که هیچ استراتژی‌ای در انتخاب سرمربی برای تراکتور وجود نداشت و هیچ انتقادی هم مورد قبول باشگاه قرار نمی‌گرفت.
تراکتور در فصل نقل و انتقالات ۱۰ بازیکن به خدمت گرفت که سه نفر از آن‌ها پیش از پایان فصل نقل و انتقالات از تراکتور جدا شدند. جدایی ۳۰ درصد از بازیکنان تازه وارد نه برای باشگاه و نه احتمالا برای آن بازیکنان اتفاق مثبتی نیست و حداقل لطمه‌ای که به دو طرف می‌زند، از دست رفتن زمان است.
این سه بازیکن علی عبدالله زاده، علیرضا نقی‌زاده و سجاد حیدری بودند که دو نفر اول با نظر فراز کمالوند به تراکتور آمدند و پس از رفتن کمالوند، رفتنی شدند. نفر سوم هم مهاجم ۳۰ ساله‌ای است که پس از حدود یک سال دوری از فوتبال و در حالی که تجربه بسیار کمی در لیگ برتر داشت به تراکتور آمد و پس از مدتی از جمع پرشورها جدا شد و به نفت مسجد سلیمان پیوست تا شاگرد فراز کمالوند شود.
تراکتور همچنین سرژ لوکو، مدافع باسابقه کامرونی را به تبریز آورده تا پس از گذراندن تست‌های پزشکی و تایید کادر فنی به جمع پرشورها بپیوندند، اما کدام کادر فنی؟
البته تراکتور در چنین نقل‌وانتقالات بی‌هدفی تنها نبود و نفت مسجد سلیمان را در کنار خودش می‌دید اما هیچکس از نفت مسجد سلیمان توقع کسب سهمیه یا قهرمانی لیگ برتر نداشته و ندارد و اساسا کسی در نفت چنین قولی نداده است.
در هر صورت تراکتور پس از گذشت چهار هفته فیروز کریمی را اخراج کرد تا به سراغ پیدا کردن سومین سرمربی‌اش برای لیگ بیست و یکم برود. در این وانفسا خبر استعفای جمشید نظمی، مدیرعامل تراکتور هم شنیده شد که اوضاع این باشگاه را پیچیده‌تر کرد. در کل ابهامات درباره آینده تراکتور زیاد است و نه تنها پاسخی برای آن‌ها یافت نمی‌شود بلکه هر روز به این ابهامات اضافه می‌شود.
انتهای پیام
