ابراهیم نکو نماینده رباط کریم در مجلس نهم در یادداشتی به تحریریه قلم نوشت: اگر فضای کشور را به روی انتقاد آزاد نویسندگان و روزنامه نگاران دلسوز ببندیم، قطعا فضایی را برای مخالفان نظام باز کرده ایم. البته اگر خبرنگار و روزنامه نگار منتقدی بخواهد غرض ورزانه اقدامی علیه امنیت نظام یا منافع ملی انجام شود وضعیتش فرق می کند، ولی عموما انتقاد اهالی رسانه و مطبوعات از سر دلسوزی و اصلاح امور و دردهای جامعه است. بنابراین اگر در جامعه خفقان ایجاد کنیم و با منتقدان برخوردهای قهری داشته باشیم، جامعه را ترد کرده ایم و از طرفی هم ضعف های خودمان را مخفی کرده ایم که می تواند بزرگترین آسیب ما باشد.
بنابراین گفته های رئیس جمهوری را باید به عنوان یک تذکر و هشدار در نظر بگیریم و نباید با منتقدان هر چند افراطی، برخورد سیاسی و غیر عقلانی داشته باشیم. حتی منتقدان تندرو نباید با بی مهری مواجه شوند، چه بسا بتوانیم با راهکار مناسب آنها را به مسیر عقلانیت سوق داد. از طرفی اخیرا شاهد صدور احکام سنگین برای برخی روزنامه نگاران بوده ایم ولی معتقدم راه برخورد به منتقدان، سرکوب گری نیست و می توان با روش های مشخص و منطقی آنها را به سمت مثبت هدایت کرد. همچنین معتقدم زندان، تبعید و حبس راهکار مناسبی نیست و یک ضربه خطرناک برای جامعه به حساب می آید چرا که مردم را در بلاتکلیفی قرار می دهد و نمی توانند در فضاهایی دیگر انتظاراتشان را مطالبه کنند. از طرفی هم دستگاههای برخورد کننده در شرایطی قرار می گیرند که تصور می کنند هیچ نقص و ضعفی ندارند. به نظرم باید «آزادی بیان سازنده» در کشور وجود داشته باشد، آزادی که بر مبنای قانون اساسی استوار است. ولی متاسفانه بعضی برخوردها نشان می دهد که گاهی قانون اساسی هم نقض و نادیده گرفته می شود.
