منتقدان سرسخت روند مذاکرات هسته‌ای در جدیدترین اظهارنظر خود پیرامون مساله هسته‌ای اعلام کرده‌اند که در زمان مذاکرات دردولت قبلی «کاری کردیم که غربی‌ها و آمریکایی‌ها مولفه‌های توافق خوب و همین‌طور حق غنی‌سازی را پذیرفتند» که به نظر می‌رسد در واکنش به این ادعا تنها باید سکوت کرد. مذاکره‌کنندگان قبلی و اعضای جبهه پایداری آزادند هر اظهارنظری درباره پرونده هسته‌ای انجام دهند و حتی اعلام کنند که توافق وین محصول کار دوران آنهاست اما فقط اختلالی در روند به نتیجه رسیدن مذاکرات انجام ندهند و چوب لای چرخ توافق وین قرار ندهند و حدود ۲۰ماه زحمات طاقت‌فرسا و شبانه‌روزی آقای ظریف را با حاشیه‌گویی و حاشیه‌پردازی از بین نبرند. حتی اگر هر کدام از اعضای جبهه پایداری اعلام کردند که غرب به خاطر ایستادگی ما بوده که حاضر به پذیرش حق هسته‌ای ایران شده است نیز نباید به اظهارات آنها واکنش نشان داد.
منتقدان به سرانجام رسیدن پرونده هسته‌ای اساسا ممکن است روزی مذاکرات ۱۱ساعته کری و ظریف را هم کتمان و اعلام کنند که این مذاکرات نتیجه شش‌سال مذاکره آنها بوده است نه ۲۰ماه مذاکره آقای ظریف و تیمشان. اما از منتقدان مذاکرات هسته‌ای خواهش می‌کنیم همانطور که در شش سال مذا کره در زمان دولت قبل سکوت کردند و مجلس یک بار در آن زمان از آقای جلیلی نپرسید که در طول مذاکرات روی چه چیز مذاکره صورت می‌گیرد، الان هم مانند گذشته سکوت اختیار کنند و اجازه دهند که این پرونده به سرانجام برسد و گره کور هسته‌ای که در زمان آقای احمدی‌نژاد زده شده بود با صبر و بردباری و دقت آقای ظریف بازشود. واقعیت این است تیم مذاکره کننده هسته‌ای کشورمان و طرفداران دولت باید درباره اینگونه اظهارات سکوت کنند تا فرجام برجام در مجالس دو طرف مشخص شود و بار این پرونده از دوش دولت و مردم برداشته شود.
دیروز شخصا در جمع اساتیدی بودم که اصل مذاکره و توافق وین را رد می‌کردند و این توافق را توافق خوبی نمی‌دانستند. من به عنوان یک موافق، اساتید مخالف را مورد چالش قرار ندادم زیرا الان زمان اینگونه چالش کشیدن‌ها نیست چرا که طرف مقابل ملاک و معیار خود را بر اساس منافع عمومی بیان نمی‌کند. متاسفانه منتقدان توافق در نظر نمی‌گیرند که در شرایط فعلی منافع ملی ما چه چیزی می‌طلبد. طرف مقابل توافق در حال حاضر احساس می‌کند که از نظر سیاسی عقب افتاده و می‌خواهد به شکلی این عقب افتادگی سیاسی خود را جبران کند لذا یک روز اعلام می‌کند که توافق هسته‌ای وین به معنای به وجود آمدن نقطه عطف بین ایران و آمریکا نیست و روز دیگر اعلام می‌کند که محال است تحریم‌ها برداشته شود یا اعلام می‌کند که امتیاز‌ها عموما توسط طرف ایرانی داده شده است. یک روز هم مانند منتقدان داخلی دولت و روند مذاکرات عنوان می‌کنند که تیم فعلی کاری انجام نداده و ایستادگی آنها بوده که پرونده هسته‌ای را پیش برده است. لذا باید در مقابل اظهارات این افراد سکوت کرد و اظهارات آنها را پذیرفت تا برجام به فرجام برسد.
