این روستا که در بخش مرکزی شهرستان بوکان در فاصله ۵۰ کیلومتری جنوب غربی مرکز این شهرستان و در مسیر فرعی جاده بوکان به سردشت و در منطقه ایل گورک قرار دارد به روستای عاری از دخانیات و بدون پرونده قضایی معروف است.
ساکنان این روستای ۲۱ خانواری که یکی از روستاهای محروم این منطقه نیز به شمار می رود از تحصیلات چندانی برخوردار نبوده و حتی بیشتر آنها از نعمت سواد محروم هستند ولی دیدگاه خاصی به مقوله سیگار کشیدن در میان آنها ریشه گرفته که باعث شده این روستا چند دهه شاهد استفاده از دخانیات نباشد.
ساکنان این روستا هیچ گونه اطلاعاتی در مورد مضرات سیگار ندارند ولی همتی که در بین بزرگان روستا و ریش سفیدان آن وجود دارد، باعث شده که در این روستا استعمال دخانیات به طور کامل ممنوع شود.
یکی از ساکنان یاغیان که بزرگ روستا است، گفت: به مدت ۳۵ سال همه روزه ۴۰ نخ سیگار مصرف می کرد تا اینکه چندین سال قبل سیگار خود را ترک کرد و ۹ نفر دیگر از روستاییان نیز به تبعیت از وی که بزرگ روستاست، تصمیم گرفتند که سیگار کشیدن را کنار بگذارند.
کاک عثمان احمدی افزود: ما ۱۰ نفر از بزرگان روستا وقتی تصمیم به ترک سیگار گرفتیم، دیگر ساکنان روستا نیز به تبعیت از ما اقدام به ترک سیگار گرفتند و اکنون بیش از ۱۰ سال است که هیچ کدام از اهالی این روستا لب به سیگار و مواد دخانی نزده اند.
وی بیان کرد: استعمال نکردن دخانیات در روستای ما هم اکنون نهادینه و به یک فرهنگ تبدیل شده است و خوشبختانه تمام اهالی روستا از این قانون پیروی کرده و چندین سال است که بر این تصمیم خود همچنان پا بر جا بوده اند.
احمدی ادامه داد: خرید و فروش هر گونه سیگار و تنباکو در مغازه های روستای ما ممنوع و یک عمل قبیح و خلاف عرف اجتماعی محسوب می شود.
به گفته وی اکنون هر مهمانی که به روستا وارد می شود، به تبعیت و احترام اهالی این روستا از مصرف سیگار خودداری می کند.
احمد محمدی یکی دیگر از ریش سفیدان روستا به نکته دیگری اشاره کرد و گفت: موضوع دیگری که این روستا را از دیگر روستاییان منطقه ایل گورک متمایز می کند، نبود پرونده دادرسی و قضایی در مراجع دادگستری است.
وی گفت: مردم این روستا با هم صمیمی بوده و بسیار دلسوزانه و مهربانانه با هم زندگی می کنند و چندین سال است که تمام مشکلات خود را به صورت مشورتی و کدخدا محوری حل و فصل می کنند.
روستای یاغیان در دل دره های سرسبزی قرار دارد که خانه های آن به علت کوهستانی بودن منطقه به صورت پلکانی بنا شده و شغل اصلی مردمان آن دامداری و کشاورزی است.
شهرستان بوکان یکی از شهرهای پرجمعیت استان آذربایجان غربی بوده و دارای دو بخش مرکزی و سیمینه است.
این شهرستان با ۲۲۵ هزار نفر جمعیت در جنوب استان آذربایجان غربی قرار دارد که از این تعداد ۱۷۶ هزار نفر آن شهری و بقیه در روستاهای دو بخش مرکزی و سیمینه زندگی می کنند.
