روزنامه اعتماد در ادامه نوشت: «رادیو صدای آمریکا گفت: «گزارشهای خبری حکایت از آن دارد که ممکن است ایران خود را برای دستزدن به حملهای عمده در راه بازپسگرفتن خرمشهر آماده کند.» و روزنامه انگلیسی گاردین – که خبرنگارش همراه نیروهای عراقی در خرمشهر بود – نوشت: «گر چه اخیرا نیروهای عراقی در خوزستان بسیاری از خطوط اولیه دفاعی خود را رها کرده و عقب نشستهاند، اما نشانهای از عقبنشینی آنها در ناحیه خرمشهر دیده نمیشود. آنها دوباره مشغول ساختن سنگرهای خاکی با بولدوزر هستند تا در پشت آنها صدها تانک و توپ سنگین مستقر کنند.»
اما اکونومیست روایت متفاوتی با روایت گاردین داشت. این نشریه از تردید عراقیها خبر داد، این که «دولت عراق گویا تاکنون تصمیم نگرفته است که خرمشهر را بعد از چند هفته یا چند ماه جنگ سنگین ترک کند یا اینکه بدون جنگ آن را تخلیه نماید.» تایمز لندن و نیویورکتایمز تحلیلهای دیگری داشتند. روزنامه انگلیسی نوشت: «از همان ابتدایی که نام خرمشهر به خونینشهر مبدل شد، مقامات ایرانی به شهر ویرانشدهای که روزگاری یک بندر بزرگ بود جنبه نمادین و قهرمانی دادند. آزادسازی خرمشهر، معنیاش گرفتن انتقام خون شهیدان است و ایرانیها مصمم هستند خرمشهر را از اشغال دشمن آزاد کنند. اهمیت مذهبی چنین پیروزیای در خلیج فارس و به ویژه کشورهایی که دارای تعداد زیادی اهالی شیعهمذهب هستند، بازتاب و واکنش جدی خواهد داشت. از نقطهنظر سوقالجیشی، سقوط خرمشهر پایاندادن هرگونه امید عراقیها برای تسلط بر آبراه شطالعرب (اروندرود) است. ادعای مالکیت عراق بر این آبراه یکی از دلایل ظاهری این جنگ طولانی و مصیبتبار است.»
نیویورکتایمز هم از ادامه ضد حملات ایران، حتی احتمالا در آن سوی مرزهایش نوشت و افزود: «عراقیها که پس از دادن تلفات بسیار زیاد، در اوایل جنگ خرمشهر را تسخیر کردند، اکنون چنانچه مجبور به عقبنشینی از این شهر بشوند به بزرگترین شکست خود در طول جنگ تن در خواهند داد.»
بزرگی شکست عراقیها در این بود که آنان در آغاز تجاوز نظامی، از تسخیر چندروزه کل خوزستان و بعد از آن، پیشروی تا تهران صحبت میکردند و در توهم کسب پیروزی آسان و سریع، آتش جنگ را شعلهور کرده بودند. اما در همان خوزستان گیر کردند، به تنگنا افتادند و حالا (یعنی در بهار ۱۳۶۱) در یک قدمی شکست و عقبنشینی قطعی بودند. همان روز روزنامه سوری تشرین، که نگاه رسمی حاکمیت این کشور را منعکس میکرد، نیز در سرمقالهاش به همین نکته اشاره داشت. این که کسی که این جنگ خونین را شروع کرده است صدام است و ایران فقط از خودش و از خاکش دفاع میکند.
سردبیر این روزنامه – که کشورش تنها کشور عرب نزدیک به ایران در جنگ تحمیلی بود – میگفت حتی اگر نیروهای ایرانی سربازان اشغالگر را از خاک خودشان بیرون کنند و بعد در ادامه درگیریها وارد خاک عراق شوند، تنها کسی که تهدید میشود و به خطر میافتد صدام است. میگفت این صدام است که باید تنبیه شود و رژیم او، نه فقط برای آنچه در تجاوز به ایران کرده که برای خسارتهایی که به مردم و کشور عراق زده و ناامنی و بحرانی که در منطقه ایجاد کرده است نیز باید سرنگون شود.»
انتهای پیام