مایکل جردن نه تنها بهترین بسکتبالیست تاریخ به شمار می‌رود بلکه به عنوان یک ورزشکار مورد احترام دیگران است و یک قهرمان به حساب می‌آید. مایکل جردن در سال ۱۹۸۱ به تیم کارولینای شمالی پیوست و تنها دو سال بعد به عنوان بهترین بازیکن فصل این رقابت‌ها برگزیده شد. این جایزه در سال ۱۹۸۴ دوباره به بسکتبالیست آمریکایی رسید. در تابستان آن سال جردن با لقب «او قادر به انجام هر کاری است» در کشورش به شهرت رسید و سپس عضو یکی از بهترین تیم‌های آمریکای شمالی یعنی ایندیا ولووز شد و خیلی زود توانست مدال بازی‌های المپیک ۱۹۸۴ لس آنجلس را بر گردن بیاویزد. او جزیی که پنج بازیکن بزرگ تیم ملی آمریکا به نام‌های لئون وود، سم پرکینس، وایمن تیسدیل و پاتریک اوینگ بود که توانستند همه حریفان را کنار بزنند و استعداد جردن به همه دنیا نشان داده شد.
در چنین روزی در سال ۱۹۹۳ مایکل جردن توانست به ۲۰ هزار امتیاز در تاریخ رقابت‌های NBA برسد و یک رکورد فوق‌العاده را از خود به جای بگذارد.
او برای اولین بار در سال ۱۹۸۴ با تیم آمریکا به المپیک رفت و باعث شد که این تیم مدال طلا کسب کند. متوسط امتیازآوری جردن در هر بازی ۱۷.۱ بود. جردن بعد از المپیک به تیم شیکاگو بولز پیوست و به یکی از ستاره‌های بسکتبال تبدیل شد. او در سال ۱۹۹۱ برای اولین بار قهرمان NBA شد.
جردن دوباره در المپیک ۱۹۹۲ بارسلون با تیم آمریکا مسابقه داد. آمریکا با نتیجه ۱۱۷ بر ۸۵ مقابل کرواسی در فینال پیروز شد و برای بار دوم با جردن مدال طلا کسب کرد. در این المپیک نیز متوسط امتیازآوری جردن ۱۴.۹ امتیاز در هر بازی بود. جردن بعد از پایان کار حرفه‌ای‌اش ارزشمندترین بازیکن NBA شناخته شد. جردن با شیکاگو بولز ۶ بار قهرمان NBA شد و به طور متوسط در هر بازی در لیگ NBA امتیازآوری ۳۰.۱۲ داشت.
انتهای پیام
