_لطفا خودتان را معرفی کنید و سوابق تحصیلیتان را توضیح دهید.
بنده غزال صفدریان هستم . عضو هیات علمی دانشگاه آزد واحد پردیس و استادیار گروه معماری.
_نظرتان در خصوص فرهنگ و معماری بلند مرتبه یا فرهنگ و آپارتمان نشینی بیان کنید.
آپارتمان نشینی پدیده ای است که می توان آن را از یک سو معلول توسعه در علوم مهندسی و از سوی دیگر افزایش شهر نشینی دانست. این گونه ساختمانها که به نمادی از شهرهای بزرگ بدل شده اند تداعی گر سبکی از زندگی هستند که جمعیت عمده شهری را شامل میشود. در حوزه معماری آپارتمان نشینی را از چند جهت می توان بررسی کرد که ابعاد اقتصادی، اجتماعی – فرهنگی و زیست محیطی را از مهمترین آنها می توان به شمار آورد.
اگر بخواهیم به صورت دقیق به بررسی ابعاد فرهنگی این ساختمانها بپردازیم نادیده گرفتن این عامل درمعماری مدرن به عنوان نماینده تمام عیار این گونه ساختمانها توانست به افول این سبک بیانجامد. به عبارتی همان گونه که انقلاب صنعتی با شعار برابری در راستای” زیاد بساز و در اختیار همه بگذار” به تولیدات انبوه فارغ از فرهنگ و ملاحظات اجتماعی پا به عرصه گذاشت و معماری مدرن نیز تولیدات انبوه و پیش ساختگی را از فاکتورهای تعیین کننده خود قرار داد که حذف فرهنگ در راستای همسان سازی توانست تاثیرات منفی را بر ساکنین و مخاطبین اینگونه ساختمانها بگذارد، لذا الان می خواهم از ۲ بعد به تبیین بحث فرهنگ بپردازم یکی معماری اینگونه ساختمانها که بر اساس ارتباط متقابل معماری بر ساکنین و بالعکس می تواند به عواملی مانند افزایش بزه یا جرائم اجتماعی بیانجامد زیرا زمانی که معماری بدون انطباق فرهنگی باشد می تواند مشکلات فراوانی را ایجاد کند و از نگاهی دیگر قرار گیری افراد از فرهنگهای مختلف در این محلات عمودی در کنار هم توانسته به عدم تمایل همسایگان به ارتباط با یکدیگر و در نتیجه کم شدن تعاملات اجتماعی بیانجامد که نتایج آن بسیار قابل تامل است.
به عنوان مثال والدینی که علاقه ندارند کودکانشان بر اساس همین تمایزات فرهنگی با هم بازی کنند و همچنین کار بیرون از خانه و نداشتن وقت کافی برای بردن کودکان به پارک در طول هفته پس در نتیجه نسلی را خواهیم داشت که به دلیل ماندن در خانه از تحرک کافی برخوردار نیستند و به بازی های کامپیوتری و تماشای تلویزیون خواهند پرداخت که از کمترین معضلات آن به اضافه وزن می توان اشاره کرد. پس باید اگر فاکتورهای فرهنگی و اجتماعی را در شکل گیری مساکن انبوه و مجتمع های مسکونی در نظر بگیریم می توانیم چالش های پیش آمده در این زمینه را کاهش دهیم.
-به نظر شما بلند مرتبه هایی که طی چند دهه اخیر ساخته شده تا چه حد توانسته در این حوزه موفق باشد؟
بله به زعم بنده در چند دهه اخیر کارهای بسیار خوبی در حوزه معماری در این گونه ساختمانها صورت گرفته که به طور خاص به گونه ای بازآفرینی مفاهیم فرهنگی را در انطباق با شرایط و نیازهای روز افراد را شاهد هستیم. در توضیح این مطلب باید عرض کنم بلند مرتبه سازی در ایران از دهه ۴۰ بسیار رونق می گیرد و اولین مجتمع های مسکونی در این زمان در ایران شکل می گیرند که به این دلیل که بسیاری از آنها توسط مهندسین خارجی طراحی و ساخته شده ا ند عمدتا در آنها به بحث فرهنگ خیلی پرداخته نشد. به عبارتی عدم انطباق فرهنگی و انتقال ساکنین از ساختمانها ی کوتاه به بلند مرتبه در زمان بسیار کوتاه از یک سو و تغییر در سبک زندگی افراد از سویی دیگر (که نحوه انجام فعالیتهای اصلی مانند غذا خوردن را شامل می شده ) از مشکلات رایج در این حوزه بوده است.
پس با در نظر گرفتن الگوهای جاری رفتاری که در ارتباط مستقیم با فرهنگ و شخصیت می باشد و در فضایی که همان کالبد معماری است، باید رابطه معقولی بین فرم (فضای معماری) و عملکرد (الگوهای رفتاری) وجود داشته باشد و آنچه در این میان بسیار مهم است سازگاری بین محیط و رفتار است که امروزه در اکثر ساختمانها شاهد عدم هماهنگی بین این ۲ بوده ایم که در سالهای اخیر در طراحی مجتمع های مسکونی شاهد اقدامات موثری بوده ایم.
_سخن آخر اگر نکته ای ناگفته مانده که نیاز به توضیح دارد را لطفا بفرمایید.
شناخت ویژگیهای معماری بلندمرتبه همگون با هویت بومی و فرهنگی، از مسائلی است که امروزه در عرصه دانش معماری از جایگاه خاصی برخوردار است. طراحی مجتمع های مسکونی در تمامی مراحل آن از برنامه ریزی، طراحی و اجرا و حتی بهره برداری و نظارت و وضع قوانین مشخص در این حوزه و البته افزایش فرهنگ آپارتمان نشینی از طریق رسانه ها می تواند به بهبود وضعیت بسیار کمک کند.
ممنون از اینکه وقتتان را در اختیار ما قرار دادید.
