همچنین هنگامی که فرد در معرض نور بود ارتباط بیشتری بین آمیگدال و قشر پیشپیشانی برقرار شد. به عبارت دیگر نور ممکن است بتواند مراکز کنترل ترس در مغز ما را فعال نگه دارد. برای درک این موضوع دادههای بیشتری مورد نیاز است اما قطع ارتباط این بخشهای مغز با ایجاد اضطراب ارتباط داشت.ارتباط میان روشنایی و تاریکی با مغز مشخص است. تغییر در نور محیط زمان خواب را مشخص میکند، روی هوشیاری فرد اثر میگذارد و میتواند بر روی روحیه اشخاص اثر بگذارد.
درمانهای مبتنی بر نور نیز به طور گستردهای برای درمان افسردگی مورد استفاده قرار میگیرند اما دانشمندان به طور کامل نحوهی عملکرد آن را درک نمیکنند.کلید درک بهتر این موضوع شاید در “سلولهای حساس به نور گانگلیون شبکیه”(ipRGCs) نهفته باشد. این سلولها نور را از چشم به بخشهای مختلف مغز منتقل میکنند. در قدم بعدی باید اطلاعاتی درمورد نحوهی تعامل این سلولها با آمیگدال مغز یافت.