با سلام و عرض ادب
جناب آقای زیباکلام ؛
با همه احترامی که برای شما قائلم ولی با بخش زیادی از تحلیل شما مخالفم.
شما بیان نمودید :
«محبوبیت روحانی همچنان باقی مانده است و شواهدی در دست نداریم که نشان دهد کسر قابل توجهی از ۱۹ میلیون نفری که در سال ۹۲ به ایشان رأی دادند ناراضی هستند و اگر آقای روحانی در دور دوم نامزد شود به وی رأی ندهند.»
جناب آقای زیبا کلام؛
مورد فوق شرط دارد و آنهم این است که اگر دکتر روحانی ،برجام داخلی و یا تغییر در سیاست داخلی با فرصت باقی مانده در دستور کار خود قرار ندهد ،تحلیل شما به واقعیت نخواهد پیوست .
متاسفانه جناب دکتر روحانی پس از پیروزی در خرداد ۹۲ همه هم و غم خود را معطوف به سیاست خارجی نمود و از سیاست داخلی غافل شد .
و حتی خواستگاه آرای خود که همانا اصلاح طلبان بودند را فراموش کرده و در اکثر استان ها و شهرستان ها مدیریت عالی ، به کسانی سپرده شد که کمترین میزان مقبولیت سیاسی و اجتماعی داشتند .
و حتی می توان گفت دولت دکتر روحانی تنها دولتی است که بیشترین مخالفان در بدنه دولت در سطوح مدیریت عالی استانها و شهرستان ها دارد.
به نظر من آقای دکتر روحانی نباید اولویت را به سیاست خارجی می داد ،چرا که توسعه باید همه جانبه باشد ، و مطمئناً اگر تغییری در سیاست داخلی بوجود نباید ،شک نکنید پاشنه ی آشیل جناب دکتر روحانی خواهد بود ،و در خرداد ۹۶ از اصول گراها رانده و از اصلاح طلبان مانده خواهند بود .
اما در مورد آرای احمدی نژاد من معتقدم در هر شرایطی آرای وی بیش از آقای جلیلی نخواهد بود .
نکته ی آخر اینکه باید خدمت شما عرض نمایم اینه که مردم را دست کم نگیرید در شرایط فعلی سطح آگاهی های مردم حتی روستائیان بالاست .
همانطور که مردم در اسفندماه به اصلاح طلبان رای دادند رای دوره آینده ریاست جمهوری در صورت عدم تحقق موارد ذکر شده به یک اصلاح طلب خواهد یود.
با سپاس
درود بر عدسی های دورنما که آینده و دور دست ها را با وضوح به ما نشان میدهند.