در یادداشت حسن قاضی‌زاده هاشمی می‌خوانیم:
قرار بود روز سه‌شنبه بعد ازظهر، رئیس جمهوری را به همراه تنی چند از وزرا و مشاورین در سفر به اتریش همراهی کنم. در واپسین ساعات سفر از سوی دکتر روحانی لغو و به زمان مناسب موکول شد. دفتر رئیس‌جمهور علت تعویق سفر را «ملاحظات امنیتی و تامین شرایط مطلوب‌تر در خصوص برنامه و توافقات مورد نظر دو کشور» اعلام کرد.
این‌که رسانه‌های خارجی، شبکه‌های بیگانه و ضدانقلاب، چه گفته و چه تفسیر کرده و می‌کنند؛ اهمیتی ندارد. اما آن‌چه رسانه‌های ما می‌گویند، قاعدتا مهم است. بویژه انتظار می‌رود که رسانه ملی مسیر آن‌ها را نرود.
متحیرانه برنامه‌ای دیدم که آشکارا رویکرد رییس‌جمهور اتریش و مقامات آن کشور را بر موضع ریاست جمهوری خودمان ترجیح می‌داد. این‌که گویی «امنیت در حد اعلا برقرار بوده، تدابیر شدید امنیتی درست شبیه سفر رؤسای جمهور روسیه، چین و آمریکا در نظر گرفته بوده» و … لذا اطلاعیه دفتر رییس جمهوری ایران بی‌اساس است!
دلم می‌سوزد. مدت‌هاست طیفی از رسانه‌ها در خصوص مسایل مهم سیاست خارجی و عملکرد دولت، نه تنها حرف رییس‌جمهور اتریش را بر بیانیه رسمی دفتر رییس‌جمهور خودمان ترجیح می‌دهند؛ بلکه اظهار نظر و تحلیل و گاه خیالپردازی مقامات غربی؛ و خیلی اوقات نیز افراد دست چندم و غیر مسئول آمریکایی را از سخن رییس‌جمهور و مدیران ارشد کشورمان مستندتر می‌دانند و مداوما به بازتاب آن می‌پردازند. به راستی چرا و به چه قیمت؟
درد است. متاسفانه عده‌ای ندانسته، و چه بسا برخی هم آگاهانه، حقایق و منافع ملی را به پای سیاست قربانی می‌کنند. البته مقامات و بخش‌های مسئولی هم، با کم‌کاری و بی‌دقتی، باعث تخریب و تضعیف مواضع جمهوری اسلامی؛ و بهانه دادن به این و آن، می‌شوند.
در همین حد و با اطلاع دقیق از جزئیات رویداد، اعلام می‌کنم که رئیس جمهوری شجاعانه و از موضع «عزت، حکمت و مصلحت» یک تصمیم انقلابی گرفت. تا از این پس، همه میزبانان نماینده ملت رشید و عزیزمان بدانند که «عزت و اقتدار ایران و ایرانی» از چه درجه اهمیتی برخوردار است. این تصمیم، مستحق تکریم و قدرشناسی است یا تخریب؟! و آیا شایسته است که بدلیل عدم امکان بیان خیلی از مسایل (بخاطر مصلحت و منافع کشور)، بهره برداری سیاسی شود و افراد و تریبونها حقوق مردم را نادیده بگیرند؟
من دیپلماسی بلد نیستم ولی غرور دینی و ملی آقای روحانی و استواری و سختگیری ایشان در برخورد با تروریست‌ها و آدم‌کش‌ها را می‌ستایم. و به این تصمیم انقلابی، شجاعانه و هوشیارانه، که عزت و منافع پایدار کشور را بدنبال دارد؛ علی‌رغم هر خسارت احتمالی و کوتاه مدت، از صمیم قلب احترام می‌گذارم. معتقدم که او یک انقلابی با تدبیر ،شاگرد امام، مطیع و یار رهبری است.
امید که امسال، همه با هم باشیم تا ملت آسایش و آرامش بیشتری بیابد و مرهمی نهیم بر زخم های اقتصادی و اجتماعی ملت شریف ایران. ان شاءالله.
