سرویس ترجمه ، تاکنون محققان و منتقدان زیادی در خصوص تغییر شهرها در دوران پساکرونا به گفتگو پرداخته‌اند اما آیا تاکنون سیاست جداسازی و تبعیض نژادی و مذهبی مورد بحث قرار گرفته شده است؟ از آن‌جا که فقر از زمان رهایی، همیشه گریبانگیر مردم آفریقایی-آمریکایی بوده است، پس درک تهیدستی و جنایت، اغلب از طریق بازشناسی دستاوردها و پیشرفت‌ها امکان‌پذیر خواهد بود.
ترویج سفیدبرتری به حدی در سراسر جهان زیاد است که سیاه‌پوستان برای رهایی از این نگرش، مشکلات بسیاری پیش رو دارند. از آن‌جا که نژادپرستی خود را در پرچم آمریکایی‌ها نیز به تصویر کشیده است، پس چگونه می‌توان انتظار داشت بشر از تجربه نابرابری خودداری کند؟
“بایرون آلن”، یک تاجر آمریکایی، کمدین سابق، تهیه‌کننده تلویزیون، انسان دوست و بنیانگذار، مالک، رئیس و مدیر اجرایی شرکت تولید تلویزیون آمریکایی استودیو ” انترتینمنت” در سال ۲۰۱۵ مبلغ دو میلیارد دلار هزینه کرد تا با ” کامکست“، شرکت رسانه‌ای آمریکایی، که کانال‌های تلویزیونی با مدیریت سفیدپوستان را مورد حمایت قرار می‌داد، در دادگاه آمریکا به مبارزه بپردازد.
پرونده آلن مبتنی بر قانون حقوق مدنی سال ۱۸۶۶ بود؛ اینکه چه کسی فکر می‌کرد یک سیاه‌پوست میلیاردر شود؟ مردی که کار خود را به عنوان یک بازیگر کمدی آغاز کرده و مضحکه خاص و عام شده بود چرا که سفیدپوستان نژادهای غیرخودی را به خاطر رنگ پوستشان مورد تمسخر قرار می‌دادند، چگونه به مدیر اجرایی شرکت تولید تلویزیونی آمریکایی استودیو انترتینمنت تبدیل شده بود؟
دو قانون حقوق مدنی و دو قانون حقوق رأی
در سال ۱۸۶۶ و در پی ظهور جنگ مدنی آمریکا، قانون حقوق مدنی وضع شد که بر اساس آن، حقوق افراد نژاد آفریقایی که از زمان تولد در آمریکا بودند، مورد حمایت قرار گرفت. از آن زمان به بعد، آفریقایی-آمریکایی‌ها حق رأی داشتند و می‌توانستند مالک یک دارایی باشند، برای شکایت به دادگاه‌ها مراجعه کنند و از قوانین فدرال، به طور کامل بهره‌مند شوند.
کنگره آمریکا حدود ۱۵۴ سال پیش این قانون را تصویب کرد اما همیشه سوال‌هایی برای جامعه بشریت مطرح بود؛ اینکه در پی تصویب قانون حقوق مدنی در سال ۱۸۶۶، آیا لازم بود ۱۰۰ سال بعد قانون دیگری در این زمینه وضع شود؟ چرا در سال ۱۹۶۵ قانون حقوق رأی نیز تصویب شد؟ با وجود این قوانین، همچنان مشکلاتی بر سر راه غیرسفیدپوستان وجود داشته است و هیچ‌گاه مردم این نژاد، به طور کامل از زندگی خود لذت نبرده‌اند.
همه چیز تغییر می‌کند اما نژادپرستی نه!
بسیاری از منتقدان و محققان بر این باورند که پاندمی کرونا همانند سایر بیماری‌های مشابه در گذشته، تمام جوانب زندگی بشر، به خصوص طراحی شهری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در آینده، فضاهای سبز گسترش می‌یابد، نوع تردد مردم در داخل شهرها تغییر پیدا می‌کند، مالکیت شهر از خودروها به انسان بازمی‌گردد و دورکاری به سبکی رایج برای اشتغال تبدیل می‌شود.
اما با وجود اینکه امید سیاه‌پوستان آفریقایی-آمریکایی برای پذیرفته شدن توسط سفیدپوستان افزایش می‌یابد، نژادپرستی تا ابد بدون تغییر خواهد ماند. بسیاری از منتقدان پیش‌بینی کرده‌اند که طراحی جدید شهرها، هیچ تغییری در تمایل انسان به شورش‌های صلح طلبانه به وجود نخواهد آورد. بسیاری از آمریکایی‌ها مدعی هستند که نیروهای امنیتی کشور برای نجات جان سفیدپوستان از چنگال سیاه‌پوستان وحشی اقدام به ترور آنها می‌کنند.
سفیدپوستان آمریکایی هنوز شورش ” نات ترنر” را فراموش نکرده‌اند؛ شورشی از بردگان سیاه پوست که در اوت سال ۱۸۳۱ و به رهبری: نات ترنر” در منطقه ” ساوتهمپتون” ویرجینیا رخ داد و شورشیان بین ۵۵ تا ۶۵ نفر را کشتند که حداقل ۵۱ نفر از آنها سفیدپوست بودند.
نقش کارگران سیاه‌پوست در آمریکا
مقامات ارشد آمریکا به مدت چهار قرن با چگونگی برخورد خود با سیاه‌پوستان دست و پنجه نرم کرده‌اند و این در حالی است که تحت عنوان رژیم سرمایه‌داری به طور گسترده‌ای از نیروی بدنی و ذهنی این افراد در کشور بهره گرفته‌اند. سیاه‌پوستان و مردم آمریکای لاتین از زمان ظهور در آمریکا تا به امروز به عنوان کارگرانی قدرتمند، نقش مهمی در پیشرفت کشور ایفا کرده‌اند. با پیش‌بینی اینکه پاندمی کرونا طراحی شهری را تغییر خواهد داد، آیا جایی برای سکونت، اشتغال و آموزش غیرسفیدپوستان آمریکایی در نظر گرفته خواهد شد؟
در طراحی جدید شهری، رستوران‌ها و کافه‌ها بیشتر از قبل خواهد بود، دفاتر اداری به طور چشمگیری کاهش خواهد یافت و اغلب کارکنان دولت به دورکاری مشغول خواهند شد. اما در چنین شرایطی، چه کسانی در کافه‌ها و رستوران‌ها مشغول به کار خواهند شد؟ آیا به سیاه‌پوستان اجازه داده خواهد شد از وام‌های بانکی برای ایجاد مشاغل جدید بهره‌مند شوند؟
متأسفانه نژادپرستی به حدی بر زندگی آمریکایی‌ها، به خصوص سران کشور، غلبه کرده است که با وجود امکان هر گونه تغییر در طراحی شهری پساکرونا، بعید به نظر می‌رسد که سیاه‌پوستان تا قرن‌های آینده به جایگاهی برابر با سفیدپوستان دست یابند.
